Rozwój mowy

-Założenia teoretyczne badań nad rozwojem mowy dziecka

W okresie wczesnego dzieciństwa w ciągu niezwykle krótkiego czasu, trwającego nie więcej jak 2 lata dziecko opanowuje złożony system języka ojczystego, a więc zespół uporządkowanych reguł fonetycznych i gramatycznych, będących tworem społecznym i kształtowanym przez wiele pokoleń. 

Dziecko 3-letnie posługuje się już zupełnie sprawnie językiem, używając go w różnorodnych funkcjach, co nie znaczy, aby jego mowa czynna i bierna (tj. rozumienie wypowiedzi innych osób) nie zmieniała się i doskonaliła w dalszych okresach rozwoju psychicznego. 

Teoria Chomskiego:

-Jego koncepcja gramatyki generatywno-transformacyjnej zakłada, że istotę języka stanowi określony zbiór reguł, za pomocą których można generować, czyli wytwarzać nieskończoną liczbę zdań.

-Dziecko nie uczy się języka przez naśladownictwo, lecz posiada wrodzoną wiedzę o języku, uwarunkowany dziedzicznie mechanizm przyswajania języka.

  Ta wrodzona kompetencja językowa, jak ją nazwał autor, odnosi się przede wszystkim do głębokiej struktury zdań, mającej charakter uniwersalny, tj. wspólny wszystkim językom.  

-Początki rozwoju mowy w ontogenezie

Wiek niemowlęcy jest okresem przygotowawczym w rozwoju mowy. Już noworodek wydaje nieartykułowane dźwięki. Jego krzyk jest początkowo niezróżnicowany, to znaczy, dorośli nie potrafią rozróżnić, z jakiego powodu dziecko płacze.

Stwierdzono jednak, że ono samo reaguje silniej już w pierwszym miesiącu życia na własny krzyk niż na krzyk innych noworodków.

-Począwszy od drugiego miesiąca życia dziecko za pomocą krzyku i płaczu sygnalizuje swoje potrzeby: płacze, gdy jest głodne, gdy mu coś dolega, itd.

-Głużenie: „gruchanie”, ma charakter dźwięków odruchowych, które niemowlę wytwarza na zasadzie samonaśladownictwa.

-Gaworzenie: następna faza wokalizacji, które polega na wydawaniu dźwięków złożonych ze spółgłosek i samogłosek, takich jak „pa”, „ba”, Gaworzenie pojawia się w trzecim kwartale życia

Od około 10 miesiąca dziecko wchodzi w ostatnią fazę okresu przedjęzykowego – charakterystyczne cechy to naśladowanie dźwięków usłyszanych od dorosłych oraz rozumienie prostych słów i zwrotów językowych.